Edep,  Adabımızla  Saygı - Huzur  İçerisinde  Yaşıyorduk. Ne  Yaptınız  Bize .?!            Bizim birbirimize saygımız vardı. Dahası kendimize saygımız vardı. Yakıştırmazdık öyle olur olmaz hareketleri kendimize. Utanırdık. Bilmedende olsa yanlışımız olduğunda suratlarımız kızarırdı. Yüksek sesle konuşmazdık. Rahatsız etmezdik kimseyi. Büyük büyüklüğünü, küçük küçüklüğünü bilirdi.           Ne oldu bize. Eşiyle yürüyen adama '' bana çarptın '' diye saldıran bu toplumun bir ferdi. Dört kişi bir olup '' az kalsın arabamıza çapacaktın '' diye yaşlı sürücüyü darbeden yiğitler semtimizin sakinleri. Desidero gibi arabasının camlarını açıp ne müziği olduğunu kestiremediğimiz gürültüyle sokağımızda turlayan delikanlılarda bu mahallenin çocukları.           Bu saçını gökkuşağına bulamış kız çocuğunun  erkek arkadaşlarıyla şakalaşırken  ettiği küfürlerle '' delikanlı kız '' övgüsü aldığına şaşırmayın. Gece yarısı çocuk parkında  mahallenin ağır delikanlıları  konsey toplantısı yapıyor. Polis gelene kadar devam...           Komşu akrabaydı. Arif abiydi, Hatice Anneydi. Şimdi öyle mi ? Baksanıza; Birbirlerine ağır hakaretlerle ortalığı savaş alanına çevirenler yan komşularımız. Çoluk - çocuk, bağırış - çığırış yakıştı mı ?! Sebep neydi ? Çocuk gürültüsü yahut balkondan sarkan çamaşırlarmıydı. Olmadı be abi olmadı..           Ben bu mevzuyu nasıl bitireyim derken; Sokağımızın  sonunda ki parka doğru yürüyen  10 - 12 yaşlarındaki iki çoğun telefonundan süzülen latin müziği,  dinlediğim Ayşe Tunalı'nın seslendirdiği  '' yağmur gözlüm '' şarkısını bastırıyor.           Biz bumuyuz.?!  Hani, eğitim - öğretim düzeyimiz arttıkça medeni olacaktık..? Yahu, bizim  geleneklerimiz - kültürümüz vardı. Batılılaşıyormuyuz ?! Böyle mi oluyor batılılaşmak. Utanma duygumuz, edep, adabımızla saygı - huzur içerisinde yaşıyorduk. Ne yaptınız bize .?!