İnsan, biriktirdiğini harcar ve ihtiyaç halinde var olanları kullanır. Elinde hangi araçların, malzemelerin bulunmasını isterse, elinin altında onları bulundurur. Bir elektrikçinin tamire giderken, lâzım olması muhtemel aletleri çantasında bulundurması gibi. İşte bizler de ihtiyaç olarak gördüğümüzü ararız, aradığımız seçici algımızın oltasına düşer ve görmemizi sağlar. Yani, bize lâzım olanın peşine düşeriz. Taşıdığımız inancımız ve çevremizdekilerin bizde oluşturduğu ihtiyaçlar kategorisine göre, ulaşmak istediklerimiz zihnimizde belirlenir. Kullandığımız dil bir inşa aracıdır Sözler, yıkar ya da yapar. Bozar yahut onarır. Kötü hissettirir yahut iyi hissettirir. Daha kötü olmaya ya da daha iyi olmaya sevk eder. Ümitlerini kırar ya da ümit aşılar. Yara açar yahut yara sarar. Güvenine zarar verir ya da güvenini artırır. Bu liste böyle uzayıp gider. Yani, her insan kullandığı kelimelerle konuştuğu kişiyi etkileme gücüne sahiptir. Saygı çerçevesinde konuşulmuşsa, anlatılmak istenen doğru anlaşılır. Sözler eleştirel, aşağılayıcı ve değersizleştirici olursa; anlatılmak istenene değil, kullanılan sözlere odaklanmak kaçınılmaz olur. Bu da kırgınlığı, alınganlığı ve hatta kavgayı davet eder. Duygular, değer gördüğünde olumlu çalışır Duygular olumlu olunca şahıs kendisini iyi hisseder, yaklaşımları ve konuşmaları da olumlu olur. Bir söz hem düşürüp hem kaldırabiliyorsa, bize yanlış davranmış olsa da muhatabımıza iyi davranmamız hem yanlışını görme fırsatı verir hem duyguları değiştiği için önceki tavrı iyileşir. İlâveten, bundan sonra daha olumlu davranma ihtimali artar. İşte bu insana iyi gelen bir tutumdur ki bunun asıl faydası iyi davranmayı seçenedir. Herkes taşıdığından en çok etkilenendir. Çünkü taşıdığının boyası önce taşıyanı boyar.    İyi davranış yayıldıkça insanlık daha iyiye gider Her insanın bulunduğu yerde bir ilişkiler ağı vardır. İnsanın kendisini iyi ya da kötü hissetmesi bu ilişkiler ağını etkiler. İyi bir psikolojide olan kişi, ilişkilerinde ve işlerinde daha olumlu, iyimser ve başarılı olur. Bu durum, herkesin karşısındakinde oluşturmak istediği bir durum olmalı. Diyelim ki birisi bize yanlış davrandı, üzülmemiz ve duygularımızın değişmesi çok normaldir. Bu duygu durumundan sözler ve davranışlar da nasibini alır. Duygularımızın etkisiyle sözlerimizi elemeden, seçmeden konuşursak, bu hem bize hem muhatabımıza zarar verir. Öyleyse bir düşünme ve seçme işlemine ihtiyaç vardır. Önce kullanacağımız bir söz veya davranışın bize ne katacağını sonra muhatabımıza nasıl etki edeceğini hesap etmeliyiz. Biz muhatabımıza iyi davrandıkça, içindeki iyi insan ortaya çıkar. Her insanın, ne yaşarsa yaşasın, her an daha iyi olma potansiyeli hep vardır. Sözler ve davranışlar, bu iyi tarafın açığa çıkmasında ciddi bir etkiye sahiptir. Her yanlış davranan kişi, doğru bir yaklaşımla, çok daha iyi bir duruma evrilmeye hazırdır. İnsan kendisini kötü hissettikçe yanlışa daha yakın durur. “Allah’a (c.c), bu dünyaya ve kendime olan sorumluluğumdan dolayı, karşılaştığım her insanın günahına veya yanlışına değil, daha iyi insan olma potansiyeline odaklanmalı ve daha iyi olmasına zemin hazırlamalıyım. Bu, Allah’ın (c.c) benim üzerimdeki hakkıdır” diye düşünmek, herkese iyi gelecek bir anlayıştır. Ben böyle düşünmeyi ve yaşamayı hak ediyorum.